Πέρασαν δύο
χρόνια και σίγουρα το συναίσθημα δεν είναι το ίδιο. Υπάρχουν στιγμές πένθους
και αναμνήσεις όμως η θύμηση είναι διαφορετική. Αυτό που σίγουρα μένει και
κρατάω και διαπιστώνω κάθε μέρα που περνάει τόσο για μένα αλλά και όσο για τις δύο
γάτες που ζουν μαζί μου είναι πως η πρόληψη είναι το πιο σημαντικό κομμάτι σε
κάθε ασθένεια. Ένα χρόνο πριν τον θάνατο του Κούτσι σταμάτησα την ξηρά τροφή
στην γάτα μου και άρχισα με μαγειρεμένο και μετά με ωμό φαγητό. Προσπάθησα να
μην υπακούσω στον φόβο μου αλλά στην φωνή της διαίσθησης μου που μου έλεγε πως
η αληθινή τροφή είναι πιο κοντά στην υγεία παρά η επεξεργασμένη ενισχυμένη
ψευτο-τροφή που πλασάρουν οι μεγάλες εταιρίες. Οι μέθοδοι του marketing που χρησιμοποιούν είναι το βασικό
τους εργαλείο, το ξέρω γιατί και εγώ προέρχομαι από αυτό τον χώρο. Όμως τίποτα
δεν συγκρίνεται με το αληθινό κρέας, τα φρέσκα μαγειρεμένα λαχανικά, την γεύση
και την πέψη αυτής της τροφής. Η δεύτερη γάτα ήρθε πριν από κάποιους μήνες. Ήταν
άρρωστη, από τα γατιά που έλεγες πως δεν θα επιβιώσουν. Η αγωγή ήταν απλή: ωμό
ή μαγειρεμένο φαγητό, σκόρδο για τους μύκητες και την ψώρα, ελαιόλαδο, ωμό
συκώτι. Καθάρισε το τρίχωμα, άνοιξαν τα μάτια από τις τσίμπλες, άλλαξε η
ενέργεια της. Αυτή είναι η εμπειρία μου και αυτό μπορώ να μεταφέρω. Όσοι το
δοκιμάσουν μπορούν να μας πουν ίσως και οι ίδιοι την δική τους γιατί υπάρχουν
αρκετοί εκεί έξω που γνωρίζουν την διαφορά που κάνει η σωστή διατροφή. Η
αλήθεια δεν βρίσκεται μέσα σε μια σακούλα με πλαστικό φαγητό.
