Ακόμη δυσκολεύομαι να το συνειδητοποίησω! Από τα μέσα Οκτωβρίου έχω πάρει στο σπίτι μια αδέσποτη κουταβίτσα και ενώ είχα πεί ότι δεν θα ξαναπάρω σκύλο μετά τον Κούτσι τελικά δεν μπόρεσα να μείνω μακρυά τους, είμαι σκυλομαμά τι να κάνω? Ομολογώ ότι είναι περίεργα όμως νιώθω να επουλώνει σιγά σιγά την πληγή και το κενό που άφησε ο Κούτσι. Έχω υποσχεθεί ότι η κουταβίτσα θα μεγαλώσει μόνο με φυσικό τρόπο και αυτό σημαίνει 1) χωρίς εμβόλια (ξέρω πολλοί θα φρικάρουν που το ακούνε) 2) τρώει μέχρι στιγμής μόνο ωμή διατροφή 3) φυσική αποπαρασίτωση μόνο: με σκόρδο, βιολογικό λάδι καρύδας ψυχρής έκθλιψης και γαρύφαλλο 4) έχω υποσχεθεί να αντιμετωπίσω ότι φόβους είχα με το προηγούμενο σκυλί δηλαδή να είναι πιο ελεύθερη να είναι πιο κοινωνικοποιημένη 5) ο κτηνίατρος θα είναι μόνο για την στείρωση της και μόνο για κάτι που δεν μπορώ να αντιμετωπίσω με φυσικό τρόπο (βότανα/τροφή/εναλλακτικές θεραπείες. Δεν ξέρω που θα οδηγήσει όλο αυτό όμως χαίρομαι που το μοιράζομαι γιατί είναι μεγάλη αλλαγή για μένα και σημαντικό που θα εφαρμόσω αυτόn τον τρόπο ζωής που ήδη δουλεύει για τις γάτες μου (η μεγάλη έχει 4 χρόνια να πάει κτηνίατρο!. Ps: Οι γάτες έχουν φρικάρει και προσπαθούμε με trainer να δούμε πώς θα δεχτούν αυτή την μικρή αλλά μεγάλη κουταβίτσα, σκεφτείτε είναι 5 μηνών και ζυγίζει 20 κιλά! Είναι το ακριβώς αντίθετο από τον Κούτσι μου και για αυτό και το άντεξα πιστεύω, είναι μαύρη με καφέ, κοριτσάκι και κοντότριχη. Έτσι δεν την συγκρίνω άθελα μου.. Θα σας ενημερώσω για την πορεία της! Παρόλα αυτά δεν θέλω να μονοπωλήσει αυτό το blog γιατί παραμένει αφιερωμένο στην ψυχούλα αυτή που πέρασε τόσα πολλά και μετανιώνω που δεν ήξερα και δεν είχα διαβάσει νωρίτερα για να προλάβω τουλάχιστον κάτι. Χρωστάω πολλά στον Κούτσι όχι μόνο εγώ αλλά και τα ζωάκια μου που μεγαλώνουν με ένα φυσικό και απαλλαγμένο από τοξικά όσο γίνεται τρόπο ζωής. Θα είναι πάντα στην καρδιά μου και πάντα θα έχει μια ξεχωριστή και σημαντική θέση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου