4 χρόνια πρίν

Πρίν από 4 χρόνια πέθανε ο σκύλος μου από καρκίνο. Μια πολύ επώδεινη εμπειρία που πραγματικά δεν θα ήθελα κανένας να περάσει όμως είναι  μια πραγματικότητα και αυτό γιατί ο καρκίνος πλέον θερίζει τα ζώα αλλά και τους ανθρώπους. Μόνο ευγνωμοσύνη μπορώ να έχω 4 χρόνια μετά σε αυτό το πλάσμα που μου άνοιξε με αυτό τον πολύ δύσκολο τρόπο μια πόρτα σε πληροφορίες για την διατροφή των σκύλων που δεν θα μπορούσα να φανταστώ και μαζί με όλο αυτό και μια ελπίδα ότι μπορούμε να κάνουμε την διαφορά στην υγεία των ζώων μας αλλά και στην δική μας. Το πιο σημαντικό μάθημα για μένα είναι η πρόληψη και πρόληψη σημαίνει, τροφή απαλλαγμένη από συντηρητικά, πρόσθετα, συνθετικά χρώματα ή αρώματα και επιβαρυντικά στοιχεία. Τροφή που να υλοποιεί τον στόχο της ίδια της λέξης που είναι το να θρέψει τα κύτταρα του οργανισμού έτσι ώστε ο οργανισμός αυτός να μπορέσει να διατηρηθεί στην ζωή αλλά και να έχει ενέργεια και ζωντάνια. Οι νέες έρευνες πιστοποιούν πλέον ότι μόνο η ωμή, μη επεξεργασμένη αληθινή τροφή είναι σε θέση να το κάνει. Και δεν είναι μόνο η τροφή φυσικά, αλλά η αποφυγή επαναληπτικών εμβολίων (υπάρχουν τα λεγόμενα titer tests που δείχνουν αν ο σκύλος έχει αντισώματα της ασθένειας συνεπώς δεν χρειάζονται όλα αυτά τα εμβόλια που μόνο καρκίνο σπέρνουν-εδώ θα σας λυθεί και η απορία γιατί τόσο μεγάλο ποσοστό παιδικού καρκίνου-δεν είναι άσχετο είναι μια πραγματικότητα και απλά το παραθέτω γιατί δεν βλάπτουμε μόνο τα σκυλιά μας αλλά και τα μωρά παιδιά...αυτό για όσους είναι γονείς). Μετά έρχονται τα φάρμακα, τα σκευάσματα αποπαρασίτωσης που βλάπτουν το πεπτικό σύστημα, τα νεφρά, το συκώτι και μόνο κακό προκαλούν, είναι αυτό που λέμε η εγχείρηση πέτυχε όμως ο ασθενής απεβίωσε, έτσι και αυτά, δίνεις χάπι για τα σκουλήκια, ο σκύλος αρρωσταίνει όμως τα σκουλήκια σκοτώνονται...Ναι σε αυτό τον κόσμο ζούμε και είναι πολύ λίγα αυτά στα οποία έχουμε το έλεγχο όμως εκεί που μπορούμε και έχουμε τον έλεγχο ας ανοίξουμε τα μάτια και το μυαλό μας και ας αφήσουμε λίγο αυτά που γνωρίζουμε για να γίνουμε δεκτικοί σε μια αλήθεια που ναι δεν είναι αυτό που νομίζαμε όμως καλύτερα να γνωρίζουμε παρά να είμαστε στο σκοτάδι. Εύχομαι όποιος διαβάσει αυτό το blog να αρχίσει έστω και λίγο να αναρωτιέται για κάποια πράγματα και θα την βρεί την άκρη, έχω εμπιστοσύνη. By the way η κουταβίτσα που μεγαλώνω είναι τώρα 8 μηνών, δεν έχει πάρει κανένα φάρμακο, μόνο 1 ομοιοπαθητικό, δεν έχει κάνει εμβόλια, δεν έχει πάρει χάπι για τα παράσιτα και μέχρι στιγμής προχωράμε καλά και βλέπουμε, ο νέος δρόμος είναι δρόμος διαφορετικός όμως περισσότερο φοβάμαι τον προηγούμενο παρά αυτόν που όσο μπορούμε είναι συμβατός με την φύση και με την αρχή της ολιστικής προσέγγισης και θεραπείας. Μακάρι να είχα τις γνώσεις που έχω τώρα, το έχω ξαναπεί όμως τελικά αν δεν συμβεί ένα πολύ δυνατό γεγονός να μας ταρακουνήσει δεν αλλάζουμε πορεία, μένουμε στα ίδια. Σας ευχαριστώ πολύ που συμμετέχετε και εσείς σε αυτή την διαδρομή, αν θέλετε σας παρακαλώ πολύ προωθήστε αυτό το blog.